Into the woods outfit. Zostanę starą panną z kotami!

Czujecie już tę wiosnę? Bo ja tak! Zresztą jak widać po mojej koszulce.. Sama nie wiem dlaczego tak zaszalałam, ale nie martwcie się, nie rozchorowałam się. :) Zapraszam na post, w którym po raz kolejny zawarłam moje przemyślenia w wolnych linijkach.

 W dzisiejszej notce chciałabym Wam zająć myśli ostatnio dręczącym mnie tematem. Każdy z nas, niezależnie od tego, ile macie lat, pewnego razu zaczął myśleć o przyszłości. A co z tym idzie, także o tym, kim będzie nasza druga połówka i ile będziemy mieli dzieci, prawda? To wszystko się z tym wiąże. Niektórzy są już po drugim rozstaniu, inni po dziesiątym, jeszcze inni nie mieli nikogo. Ale czy kiedykolwiek zastanawialiście się nad tym, co by było, gdybyście jednak zostali sami?

Z pewnością rodzina po pewnym czasie zaczęłaby się Was pytać o to, kiedy sobie kogoś znajdziecie. Kiedy wnuki, prawnuki, ślub... Zakładam, że byłoby to tak dręczące, że niektórzy z Waszych bliskich w końcu byliby tak zdesperowani, że zgłosiliby Was do programu "Kto poślubi mojego syna?". Byłoby naprawdę dziwnie, nie sądzicie? ;)

 Ale w końcu chyba każdy pogodziłby się z tym, że nie szukacie ciepłego domku z gromadką pulchnych i rumianych dzieci. Po prostu ktoś chce być sam i nie powinno być w tym nic dziwnego.

 Jednak dla pewnej części społeczeństwa ktoś, kto nie decyduje się zostać księdzem albo zakonnicą i mimo to woli zostać sam, jest dziwne. Muszę przyznać, że zupełnie tego nie rozumiem, bo czemu ktoś ma tworzyć rodzinę tylko dlatego, że obawia się tego, co powiedzą ludzie. Może ktoś po prostu nie czuje się dobrze w roli rodzica?

 Myślę, że mi pasowałoby takie samotne życie. Oczywiście, dla większego realizmu, przygarnęłabym kilka kotów (które szczerze ubóstwiam) oraz psa lub psy. Tylko mam nadzieję, że nikt nikogo by nie pogryzł. Lubię samotność, właśnie dzięki niej zyskuję energię. Nie wyobrażam sobie tego, że musiałabym komuś codziennie gotować obiady. Gotowanie zamiast być przyjemnością, stałoby się okropną rutyną. Chyba kiedyś zrobię listę plusów bycia samemu...

 Ale przecież mamy przyjaciół, więc nie posiadanie męża i dzieci wcale nie byłoby taką tragedią!

Poza tym, jeśli mam być szczera, to na dzień dzisiejszy nie wyobrażałabym sobie siebie, jako żony. Naprawdę! Nasi starsi krewni uważają, że z biegiem czasu, to może się zmienić. Możliwe, ale nie jestem tego pewna.

Mam nadzieję, że nie tylko ja tak uważam. Czasami coś, co jest dziwne dla innych, może być interesujące dla nas. Wystarczy tylko spojrzeć czasami poza horyzont.

Zdjęcia kolejny raz zostały wykonane przez posiadającą znakomite oko fotografa Martę oraz w asyście również posiadającą tak samo zdolne oko Olę. To sprawiło, że ktoś taki, jak ja czasami wyjdzie na zdjęciach całkiem w porządku. :)

Pokochałam tę spódnicę. Ma taki delikatny kolor i w akompaniamencie z szarą koszulką tworzy całkiem zgrabną całość. Biały sweterek pożyczyła mi Ola i widać go na jednym ze zdjęć. Jest przeuroczy!

 A wy co sądzicie o tym temacie? Lepiej być samemu czy z kimś?

skirt - H&M

blouse - Medicine

sunglasses - C&A